ÂLİ İMRÂN-182

<<<<<3/ÂLİ İMRÂN-182>>>>>

Bismillâhirrahmânirrahîm

ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِيدِ

Zâlike bimâ kaddemet eydîkum ve ennallâhe leyse bi zallâmin lil abîd(abîdi).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Allah kullarına zulmetmez. Onlar kendi nefslerine zulmederler. Derecat kaybettiğiniz her olay zulümdür ve Allah'ın İlâhi İradesi'nin size derecat kaybettirmesi hiçbir şekilde mümkün değildir. Allah, İlâhi İradesi'yle veya Allah'ın sünnetullahı olan küllî iradeyle size bir tesir vücuda getirebilir. Eğer kişinin tarlasına dolu isabet etmişse burada küllî irade o kişiye bir zarar vermiştir. Bu zarar sebebiyle o kişi derecat kaybetmez. Başka biri de öyle şeyler ekmiştir ki;Allahû Tealâ oraya bol yağmur vermiştir. Bu yağmur, o kişiye büyük miktarda mahsül kazandırmıştır. Bu da gene sünnetullahın bir güzel sonuç husûle getirici tesiridir. Birinci kader unsurunda zarar vermek; ikinci kader unsurunda fayda vermek söz konusudur. Sünnetullahın zarar ya da fayda vermesi hali. İkisi de mümkünama ikisinde de kişi, derecat kaybetmez.

Öyleyse zulmü;sadece bir aksiyon biçimi olarak düşünemezsiniz. Allah'ın katındaki hüküm, sonuç hükmüdür. Ne zaman siz, bir başkasına kötü bir muamelede bulunursanız, mesela onun kalbini kırarsanız, bundan derecat kaybedersiniz. İşte bunun adı zulümdür. Size derecat kaybettiren bütün olaylar, zulümdür. Size derecat kazandıran bütün olaylar ise hayırdır.

Bir insan bir başkasına bir kötülükte bulundu. O kişi, diğer tarafa zulmetti. Derecat kaybettiği için kendisine de zulmetti. Ama her iki halde de başkasına da zulmetti, ona bir kötülük yaparak;bunun ne-ticesinde derecat kaybettiği için kendisine de zulmetti. Aynı zamanda mazlumyani zulme uğrayana za-limin kaybettiği dereceler Allahû Tealâ tarafından hediye edilecektir. Bu kişi zulme uğramıştırama bunun karşılığında derecat kazanmıştır, hayra ermiştir. Kendi fiiliyle, kendi davranışıyla değil, başka birinin ona yaptığı bir haksızlık, bir zulüm sebebiyle derecat kazanmıştır.

Öyleyse bir cüz'i iradenin bir başka cüz'i iradeye yaptığı bir zulmün karşısında, zulüm gören mazlum derecat kazanır. Derecat kazandığına göre, bu onun için bir hayırdır. Bir davranışınız size derecat kaybettirmişse ya bir başka irade vardır ona zulmetmişsinizdir ya da yoktur sadece kendinize zulmetmişsinizdir. Ama her iki zulüm de mutlaka derecatın kaybedilmesini esas alır. Mademkikişiye zarar verilince o kişi zulmedenin derecatını kazanıyor acaba tersi de geçerli mi?

Birisi, bir başkasına bir mutluluk versin diye, ona bir hediye götürüyor. Hediyeyi alan taraf seviniyor ve bunun mutluluğunu yaşıyor;ama bundan derecat kazanmıyor veya kaybetmiyor. Ama kim o hediyeyi ona vermişse o kişi derecat kazanır. Burada kul hakkı doğmamıştır. İki kul da birbirine karşı zulmetmemiştir.

Öyleyse şunu görüyoruz: Bir irade, başka bir iradeye davranışıyla derecat kazandırabilir; ama hiçbir zaman derecat kaybettiremez. Allahû Tealâ'nın İlâhi İradesi de bizim üzerimizde üzülebileceğimiz veya sevinebileceğimiz bir sonuç vücuda getirir. Ama ikisinde de biz derecat kaybetmeyiz. Öyleyse hiçbir zaman Allahû Tealâ kimseye zulmetmez.Zulmetmesi Kendi koyduğu kanunlar gereğince mümkün değildir. Hayır, Allah'tandır ama şerr hiçbir zaman Allah'tan değildir. Şerr, insanın nefsinin afetlerindendir.

Herkes, yaratılış itibarıyla Allah'ın kulu olarak yaratılır. Ama Allah'ın kişiyi kulluğuna kabul etmesi çok sonraki bir olaydır. Allah'ın kulu olabilmek için, bir kişinin mutlaka ruhunu Allah'a ulaştırmayı dilemesi lâzım. Ve Allahû Tealâ, Allah'a kul olmamızı üzerimize farz kılmıştır.

Ve onlar ki; taguta (insan ve cin şeytanlara) kul olmaktan içtinap ettiler (kaçındılar, kendilerini kurtardılar). Çünkü Allah'a yöneldiler (Allah'a ulaşmayı dilediler). Onlara müjdeler vardır. Öyleyse kullarımı müjdele!

3/ÂLİ İMRÂN-182

Bismillâhirrahmânirrahîm