EN'ÂM-127

<<<<<6/EN'ÂM-127>>>>>

Bismillâhirrahmânirrahîm

لَهُمْ دَارُ السَّلاَمِ عِندَ رَبِّهِمْ وَهُوَ وَلِيُّهُمْ بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ

Lehum dârus selâmi inde rabbihim ve huve veliyyuhum bimâ kânû ya’melûn(ya’melûne).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Bu âyet, Kur'ân-ı Kerim'de önemli bir yer alır. Allah'ın huzurunda olan teslim yurdu, Kur'ân-ı Kerim'de adına "eraik" veya "sürur" adı verilen altın tahtlardır. Bu tahtlar, İndi İlâhi'de, Allahû Tealâ'nın huzurunda, huzur namazının kılındığı o sonsuz meydanda, huzur namazına arkadan bakıldığında imamın sol tarafında, huzur namazının başladığı noktadan 50-60 metre ileride, sol tarafta, yerden yaklaşık 4 metre yükseklikte dururlar. En alt katta som altından tahtlar vardır. Bu tahtların üzerlerinde, birçok altın tahtlar sırası, yukarıya doğru giderek azalarak yükselmektedir. En çok taht olan sıra, en alt sıradır. Alt sıralar, som altından olduğu halde yukarıya doğru giderken üzerlerine mücevherler de konulur.

İşte kim bu altın tahtlardan birine sahip kılınırsa, Allahû Tealâ kimin ruhunu yeniden vücuda getirip o altın tahtların üzerinde onu kaim kılarsa, orada kişi ikamet ederse, İndi İlâhi'nin yani mekânsızlığın, mekânın ötesinin ahalisinden olur. Mekân, İndi İlâhi'nin toprağında biter. Onun üzerinde hiçbir yere dayalı olmayan altın tahtlar, mekânın ötesinde, mekânsızlıkta yer almış tahtlardır. Bu sebeple Yunus, Allahû Tealâ'nın kendisine böyle bir taht ihsan etmesi, ni'met olarak vermesi sebebiyle "Lâ mekâna kavmoldum; mekânsızlığın ahalisinden, kavminden, milletinden oldum." diyor.

Başka insanların hidayetlerine mani olmayan ve bu sebeple Allahû Tealâ tarafından seçilen kişi, önce Allah'a ulaşmayı dilemiştir. Sonra Allahû Tealâ, onu mürşidine ulaşmaya hazırlayarak, 12 tane ihsan vermiştir. Kişi mürşidine ulaşıp tâbî olmuş ve ruhunu Allah'a ulaştırırak (ermiş evliya olarak)fenâ makamının sahibi olmuştur.

Ruh, Allah'ın Zat'ına 21. basamakta ulaşmıştır. 22. basamakta Allah'ın Zat'ında kaybolur, yok olur. Ruh, Allah'ın Zat'ında ifna olmuştur. Allahû Tealâ'nın Zat'ında ifna olma makamı, fenâfillâh olarak adlandırılır. Allah'ın Zat'ında ifna olmak, Allah'ın Zat'ında yok olma olarak adlandırılır. Allahû Tealâ, Kendisi için Al-i İmran-14'te, "meab; sığınak" burada ise "yurt" kelimesini kullanmıştır.

İnsanlara, "kadınlara, oğullara, kantar kantar biriktirilmiş altın ve gümüşe, salma atlara, hayvanlara ve ekinlere olan sevgiden oluşan" şehvetleri (aşırı düşkünlükleri) güzel gösterildi. Bunlar, dünya hayatının menfaatleridir. Ve Allah, O'nun katındaki en güzel sığınaktır.

İnsanoğlu, Allah'ın Zat'ına ulaşıp, Allah'ın Zat'ında yok olup Allah'a ermiş evliya olur. Sonra da Allah, o kişiye dost olur. Kur'ân-ı Kerim'de çoğunlukla Allahû Tealâ bu konuda "mevlâ" kelimesini kullanıyor.

Nasıl, önce 19. basamakta biz Allah'tan razı oluyorsak, 20. basamakta Allah bizden razı oluyorsa, 21. basamakta da ruhumuz Allah'a ulaşıyorsa; tıpkı bunun gibi önce biz, Allah'a ermiş evliya, velî, dost oluruz sonra da Allah, bize dost olur. Allah, Kendi dostluğu konusunda bazen "velî" bazen "mevlâ" kelimesini kullanır. Ama insanlar, hiçbir zaman Allah'a mevlâ olamazlar. İnsanların hepsi, sadece Allah'ın velîsi olabilirler.

Burada velâyetin ikinci makamı olan bekabillah makamından bahsedilmektedir. Allahû Tealâ; kime bir taht verirse o kişi, mekânsızlığın kavminden olur. Beka makamının sahibi olur. Tahtın üzerinde bakî olacaktır. Allahû Tealâ beka makamına bu sebeple, bekabillah; Allah ile birlikte bâki olmak diyor. Allah'ın Zat'ında, Allah ile birlikte olmak... Ruhlar için ömür sonsuzdur. Ruhlar cennete ve cehenneme girmezler. Onlar, sonsuza kadar yaşamakta devam edeceklerdir.

Bu âyet, Bakara Suresinin 257. âyet-i kerimesiyle bir illiyet rabıtası taşır. Kişinin ruhu, Allah'ın Zat'ına ulaşır. Allah'ın Zat'ında ifna olur, yok olur. Bu, kişiyi Allah'ın Zat'ına ulaştıran üçüncü seviye bir âmenû oluştur. Üçüncü takvanın (evvab takva) sahibi kılar. Sonuçta; Allah, o kişinin nefsinin kalbindeki afetlerin yarıdan fazlasını yok eder, kişi nefs tezkiyesini tamamlar. Afetlerin %100'ünü yok ettiği zaman da nefs tasfiyesini tamamlar. Her ikisinde de Allahû Tealâ o kişinin velîsi, dostu olur. Kalbinin önce yarıdan fazlasını ve sonra da tamamını zulmetten nura çıkarır.

Allah, âmenû olanların (Allah'a ulaşmayı dileyenlerin) dostudur, onları (onların nefslerinin kalplerini) zulmetten nura çıkarır. Ve kâfirlerin dostları taguttur (onlar, şeytanı dost edinirler, şeytan kimseye dost olmaz), onları (onların nefslerinin kalplerini) nurdan zulmete çıkarırlar. İşte onlar, ateş ehlidir. Onlar, orada ebedî kalacak olanlardır.

6/EN'ÂM-127

Bismillâhirrahmânirrahîm