A'RÂF-176

Ve lev şi’nâ le refa’nâhu bihâ ve lâkinnehû ahlede ilel ardı vettebea hevâh(hevâhu), fe meseluhu ke meselil kelb(kelbi), in tahmil aleyhi yelhes ev tetrukhu yelhes, zâlike meselul kavmillezîne kezzebû bi âyâtinâ, faksusîl kasasa leallehum yetefekkerûn(yetefekkerûne).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Allahû Tealâ, burada bir evvelki âyete atıf yapıyor ve bu âyeti onun üzerine bina ediyor. Şeytan, nefsinizin bütün afetlerine tesir etme imkânının sahibidir. Bütün insanların doğdukları andan itibaren nefslerinin kalbinde %100 afetler vardır. Ruhları da tamamen hasletlerle doludur. Başlangıçta durum birbirinin tersidir. Nefsin afetleri, negatif kutup; ruhun hasletleri, pozitif kutuptur. İki kutup biraradadır ve -100 ve +100 ile eşitlik sağlanmıştır. Allah'ın istediği, -100'ün, 0'a inmesi ve neticede +100 haline gelmesidir. Çünkü her afet azaldıkça, onun yerini ruhun faziletleri alır ve nefsin kalbini her geçen gün biraz daha doldururlar.

Allah yolu, öyle bir yoldur ki; Allah, Allah'a aşık olanları, Allah'ı sevenleri yüceltir. Eğer Allahû Tealâ'nın âyetleri verdiği kişi, hevasına uymazsa, Allah'ın âyetlerini yalanlamazsa, Allahû Tealâ, o zaman o kişiyi yüceltir. İşte, her devirde olduğu gibi Allah'ın âyetler verdiği insanlar, bu devirde de vardır. Allahû Tealâ'nın âyetlerini verdiği kişi, korkmadan, çekinmeden, herkes ne derse desin, mutlaka açıklamak cesaretini gösteriyorsa işte o zaman Allahû Tealâ, o kişiye Kur'ân'ın ruhunu öğretir. Her nebînin yaşadığı devirde o nebîyle beraber, kimler tâbî olmuşlarsa onlar, mutlaka hidayete ermişlerdir. İşte Peygamber Efendimiz (S.A.V) ile beraber 1. asr-ı saadeti yaşayanlar, O'nunla birlikte bütün güzellikleri yaşamışlardır. 14 asırda Allah'ın söylediği bütün güzel şeyler, iblisin insanlara öğrettiği emaniyye dizaynla kirletilmiştir, üzerleri örtülmüş, gölgelenmiştir. İnsanlık, cehaletin çıkmaz dehlizlerinde kaybolmuştur. Bütün kavramlar karmakarışık olmuş, mânâlarını kaybetmişlerdir.

Kur'ân-ı Kerim'de, 28 basamaklık bir skala içerisinde 7 sınıf takva vardır:

1. Âmenûlar takvası ( 3. basamak)
2. Mü'minler takvası (14. basamak)
3. Evvablar takvası (21. basamak)
4. Muhsinler takvası (25. basamak)
5. Ulul'Elbab takvası (26. basamak)
6. İhlâs takvası (27. basamak)
7. Bihakkın takva (28. basamağın 5. mertebesi)

Bu takvaların herbiri, bir âmenû oluş noktasıdır. Allahû Tealâ, Kur'ân-ı Kerim'inde 7 çeşit âmenû olmaktan bahsettiği halde bu kavram yok edilmiş ve âmenû olmak, mü'min olmak olarak algılanmıştır. 3. basamakla 28. basamak aynı noktaya getirilmiştir. Günümüzde 24 çeşit Kur'ân-ı Kerim'de "takva" kelimesi nerede geçerse, mahiyetlerinin hiçbirinin farkına bile varılmayarak, hepsi için, "Allah'tan korkun", "Allah'tan sakının" ifadeleri kullanılmaktadır. Bunun arkasındaki şey, kavramların iblis tarafından esas mânâlarından saptırılması ve lûgat mânâsına parantez açılarak alınmasıdır.

Ve neticede Allah'ın âyetleri, gerçek anlamlarından saptırılmış, kavramlar yok edilmiştir. Kavramlar yok olursa, felâh (kurtuluş) yok olur. İnsanlar, eğer kavramları yok ederlerse, oturacakları merdivenin basamağını kaybederlerse, o zaman hepsi bir olur. Ve bugün de Kur'ân-ı Kerim'in ruhu kaybolmuştur. Temel 7 tane kavram da Kur'ân-ı Kerim'in 7 tane ruhu da 7 tane safhası da kaybolmuştur. Kavramların ruhu kaybolmuştur ve bunun tabii neticesi olarak da insanlık, cehenneme mahkûm edilmiştir.

İnsanlar, İslâm'ın 5 tane şartını yaşarlarsa kurtulacaklarını ve cennete gideceklerini zannediyorlar. Bu 5 şartın içinde Allah'a ulaşmayı dilemek yoktur. Onların gidecekler yer cehennemdir. Onlar âyetlerden gâfil olanlardır, kurtuluşları mümkün değildir. İslâm'ın 5 şartı içinde tâbiiyet yok edilmiştir. Tâbiiyet yoksa bir insan, mü'min olamaz. Kalbinin içine îmânın yazılması mümkün değildir. Daha ötede, ruhun ölmeden evvel Allah'a ulaşması külliyyen reddedilmektedir.

Ruh ölmeden evvel Allah'a ulaşmazsa hiç kimse, Allah'ın evliyası olamaz. Evliyanın Türkçe karşılığı "ermiş" tir. Allah'a ermiş olanlar, evliya olabilir. 1., 2. ve 3. kat cenneti bu sağlar ve hiçbirisi ve ötesi, İslâm'ın 5 tane şartının içinde yoktur. Fizik vücudun, nefsin ve iradenin Allah'a teslim edilmesi de yoktur. Sonuç, dünya saadetinin elde edilememesidir. Bu, İslâm'ın kollarını kesmektir.

İslâm mutluluktur. Cennet saadeti de dünya saadeti de İslâm'ın bir hedefidir. İşte âyetleri yalanlayanlar, dîni bu hale getirmişlerdir.

Allah, her devirde insanlara verdiği âyetlerle, unutulan dînin yeniden yerli yerine oturmasını temin etmiştir.

Allah'ın doğruları, her peygamberden sonra asırlar geçtikçe adım adım yok edilmiştir. Peygamber Efendimiz (S.A.V)'den bu tarafa 14 asır geçmiştir ve insanları kurtuluşa ulaştıracak olan bütün istasyonlar iblis tarafından yok edilmiştir. Ne Allah'a ulaşmayı dilemek, ne tâbiiyet, ne ruhun Allah'a teslimi, ne fizik vücudun teslimi, ne de iradenin teslimi kalmıştır. Hepsi yok edilmiş, hepsi devredışı bırakılmıştır. İşte Allah'ın dostları onlardır ki; böyle zamanlarda vardırlar. Hangi şartların içinde olurlarsa olsunlar hakikatleri haykırırlar, Allah'ın söylediklerini mutlaka anlatırlar ve farkları derhal anlaşılır. Onlar, Allah'a çağırırlar.

Allah'ın âyetlerinin asırlar sonra aldığı şekle bakın: İslâm'dan geriye, İslâm'ın 5 tane şartı kalmış. İşte doğrular öğrenilip de, bu 5 tane şartın hiç kimseyi kurtaramayacağı, hangi tarz bir tehdidin altında olursa olsun açıklanabiliyorsa, o zaman Allah'ın sadık dostları var demektir. Bu kapalı olan hususların, asırlar boyunca bir karanlık örtünün altına sokulmuş olan Allah'ın pırıl pırıl hakikatlerinin herbirinin tekrar hayata getirilmesi, Allah'ın doğrularının açıklanmasıyla olur. Bu, Allah'ın hakikatlerinin saklanmasına mani olmaktır. Kavramlar birer birer ortaya çıktıkça, bir yıldız gibi parlamaya başladıkça, hakikat bütün boyutlarıyla ortaya çıkar, sahnelenir ve sonuç mutlak olarak felâhtır, kurtuluştur.

İşte kendisine âyet verilen, peygamber olmayan iki nev'i insandan bir grup, kurtuluşu önlemeye, yok etmeye bir başka grup da kurtuluşu bütün boyutlarıyla açıklamaya çalışmaktadır. Ve Allahû Tealâ örneklerini veriyor: “Onlar ki Allah'a teslim olup da Allah'a çağırırlar, onlar kötülüğe iyilikle mukabele edenlerdir, onlar hidayete erenlerdir.” (Fussilet-33,34,35].

1- Allah'tan âyetler alıp da onlara ihanet eden, nefsinin afetlerine uyan ve söylenen yanlışları kabul eden, Allah'ın kendisiyle birlikte olduğunu unutan, bunu değerli bulmayan zavallı insanlar vardır.

2- Asırlar geçip de Allah'ın bütün hakikatlerinin kaybolduğu bir ortamda Allah'ın kendisine âyetler verdiği ve bütün hakikatleri bir bir açıkladığı kişi vardır.

İnsanlar, Allah'ın Kur'ân-ı Kerim'ini, Kur'ân'dan değil de asırlar boyunca yazılan, adına "emaniyye" denilen kitaplardan öğrenmişlerse,

Asıl dîni unutup, kendilerine göre yeni bir dîn oluşturmuşlarsa, üniversitelerde artık böyle bir dîn eğitimi söz konusuysa,

İnsanları kurtuluşa, cennet saadetine ve onun ötesinde dünya saadetine götürecek olan Kur'ân hakikatleri, 14 asırda unutulmuşsa,

İnsanlar, o hakikatlerin dışındaki şeyleri öğretmekle, öğretim görevlerini yaptıklarını düşünüyor ve zannediyorlarsa,

İnsanların kurtuluş imkânları bütünüyle yok edilmişse bu noktada kendisine âyet verilen insanların önemi ortaya çıkar.

Onlar, cesaretle ortaya çıkıp: “Hayır, siz yanlış söylüyorsunuz. Hidayete "doğru yol" demeniz yetmez. Hidayet, insan ruhunun ölmeden evvel Allah'a ulaşmasıdır.” diyebiliyor mu? Bu hakikati Allah, O'na öğretmiş mi? İşte o zaman o âyetlere bihakkın sahip olan insanlar var demektir. Onlardan vazgeçmeyen, onun için yaşayan insanlar var demektir.

İşte Allah'ın doğru yolunun standartları bunlardır. Sıratı Mustakîm, "doğru yol" diyorlar. Hidayet, "doğru yol" diyorlar. Oysa ki Sıratı Mustakîm, gerçekten bir yoldur; ama hidayet bir yol değildir, bir hedefe ulaşmaktır. Ruhu, ölmeden evvel Allah'a ulaştırmaktır, ruhun hidayetidir. Fizik vücudun şeytana kul olmaktan kurtulup, Allah'a kul olması hidayettir ve fizik vücudun Allah'a teslimidir. Ahsen kılınan, Allah'ın bütün emirlerini yerine getiren, yasak ettiği hiçbir fiili işlemeyen bir dizayn. Nefsin Allah'a teslimi, nefsin ahsen olması, nefsin Allah'ın bütün emirlerini yerine getirmesi, yasak ettiği hiçbir fiili işlemeyen bir noktaya ulaşması, nefsin hidayetidir.

Allah'ın katında kıymetli olanlar, hangi devirde olurlarsa olsunlar Allah'ın unutulmuş olan bütün hakikatlerini Kur'ân bazlı olarak herkese anlatmak cesaretini Allah'ın kendilerine verdiği insanlardır. Bunun için bu görev, onlara verilir. Allah'ın hakikatleri unutulmuştur, kurtuluş hedeflerinin herkese açık olan kapıları, iblis tarafından birer birer kapatılmıştır. Kavramlar, insanlara unutturulmuştur. Kurtuluş sıfırlanmıştır.

Bu açıklamalar yapılmadan evvel içinde bulunduğumuz çağ, böyle bir çağ idi. İnsanların kurtuluş imkânları yok edilmişti. İnsanlar, İslam'ın 5 tane şartı ile kurtuluşa ulaşabileceklerini zannediyorlardı. Bütün kavramların yok edildiği, kurtuluş imkânlarının bütünüyle devreden çıktığı bir noktada Allahû Tealâ, mutlaka kullarından birine âyetler vererek, ona hakikatleri öğretir.

İşte bütün devirlerde, bütün kavimlerde bunu yapan insanlar vardır:

Allah'ın resûlleri...

Şu anda da dünya üzerindeki bütün kavimlerde Allah'ın resûlleri yaşamaktadır. Herşey kaybolduğu, insanların kurtuluş ümidi sıfırlandığı için Allahû Tealâ, her devirde birilerine evvelce açıkladığı insanları kurtaracak olan bütün yanlış bilinen şeyleri düzeltsinler diye onlara bir defa daha açıklar.

Allah'a davet eden ve salih amel (nefs tasfiyesi) yapan ve: “Muhakkak ki ben teslim olanlardanım.” diyenden daha güzel sözlü kim vardır?

Hasene (iyilik) ve seyyie (kötülük), müsavi (eşit) değildir. (Kötülüğü) en güzel şekilde karşıla. O zaman seninle arasında düşmanlık olan kişi, samimi bir dost gibi olur.

Ona (kötülüğü iyilikle karşılama hasletine), sabredenlerden ve hazzul azîm (en büyük haz) sahiplerinden başkası ulaştırılmaz.