A'RÂF-165

Fe lemmâ nesû mâ zukkirû bihî enceynellezîne yenhevne anis sûi ve ahaznellezîne zalemû bi azâbin beîsin bi mâ kânû yefsukûn(yefsukûne).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Bu âyet-i kerimede geçen "insanlara verilen öğüt"; Allah'ın yolunda olmaları, ölmeden evvel ruhlarını Allah'a ulaştırmaları, teslim etmeleri, fizik vücutlarını Allah'a teslim etmeleri, nefslerini Allah'a teslim etmeleri, iradelerini Allah'a teslim etmeleridir. Bu âyet-i kerimeden, insanların böyle bir hususu unuttukları neticesine varıyoruz. Allah'ın söylediklerini, kendi diledikleri istikamette değiştirdiklerini görüyoruz. Allahû Tealâ, Kur'ân-ı Kerim'in ayrı ayrı yerlerinde, olaylar dizisini anlatır. Herbiri, aynı olayın, bir başka âyette anlatılmasına bir ilâve taşır. Birleştirdiğiniz zaman olayın bütünü yakalanır.

Hz. Musa, Tur dağında Allah'ın tabletlerini alırken kavminden 40 gün ayrılmıştır. Aşağıya indiğinde, kavminin bir buzağı heykeline tapmaya başladığını görmüştür. Hepsi Allah'ın yolundan tekrar fıska düşmüşlerdir. Kardeşi Harun'u da (o da Allah'ın Resûl'üydü) öldürmek üzeredirler. Daha sonra İsrail kavmi, tekrar Allah'ın yoluna girmişler, en olmaz sebeplerden dolayı tekrar ayrılmışlardır. Allahû Tealâ İsrail kavmi için: “Biz bütün kavimlere resûl göndeririz. Size de gönderdik. Ama sizin nefsinizin hoşuna gitmeyen şeyleri, size söyledikleri için onların bir kısmını öldürdünüz. Bir kısmını da inkâr ettiniz. Kabul etmediniz.” buyuruyor (Bakara-87). Bu âyetler dizisinde İsrail kavminin, zaman zaman Allah'ın bütün emirlerine itaat ettiklerini, Allahû Tealâ tarafından yüceltildiklerini, sonra yoldan çıktıklarını görüyoruz. Bu, insanın "nefs" adı verilen, tabiatının bir parçasını teşkil eden, afetlerle dolu olan kesiminin, insanları hakimiyetine almasına bağlı bir husustur.

İslâm, insanların Allah'a teslim olmasıdır. Teslim olursa, olayların insanlara tesir etmesi imkânsız hale gelir. İnsan, olayların üzerine çıkar. Üzülmenin, huzursuz olmanın, sıkıntı duymanın, kısaca, tek kelimeyle "mutsuz" olmanın arkasında sadece nefsin afetleri vardır. Ve Allahû Tealâ, bu afetlerin size hakim olduğu sürece, sizi mutsuz edeceğini, huzursuz edeceğini, "sizi Yaratan" olarak, en iyi bilendir. Allahû Tealâ, Kur'ân-ı Kerim boyunca o afetlere nasıl hakim olacağınızı, nasıl yok edeceğinizi önermiştir. Size öğreterek. Konunun içeriğini öğrendiğiniz zaman görürsünüz ki, zor bir şey yoktur. Ama şeytan ve nefsiniz size, o hedefe gitmenizi engelleyecek olan, bu hayatı yaşarken akılcı, mantıklı zannettiğiniz şeyler söyler. Ama Kur'ân-ı Kerim'den, aslını bir araştırabilseniz, iblisin bütün söylediklerinin yalan olduğunu yakalarsınız. O zaman, mutlu olmanın anahtarını ele geçireceksiniz.

İnsanlar, sahâbenin bile sadece 10 tanesinin cennete gideceğini, geri kalanın ne olacağının belli olmadığını söylemekteler. Allahû Tealâ, bütün sahâbenin Allah'ın cennetine gireceğini söylüyor. Bütün sahâbenin daimî zikrin sahibi olduğunu söylüyor. Bütün sahâbenin Allah'ın irşad kademesine ulaştıklarını söylüyor. Âli İmrân Suresinin 20, Yûsuf Suresinin 108. âyet-i kerimelerinde Peygamber Efendimiz (S.A.V) ve O'nun sahâbesinden bahsedilirken, müşterek ifade, "ben ve bana tâbî olanlar" ifadesidir.

"Bu yol benim ve bana tâbî olanların yoludur." (Yûsuf-108)

"Habibim o ümmîlere ve kitap sahiplerine de ki: Ben ve bana tâbî olanlar; biz hepimiz vechimizi, fizik vücudumuzu Allah'a teslim ettik." (Âli İmrân-20)

Zamanımızın âlimlerine göre sahâbe; hayattayken Peygamber Efendimiz (S.A.V)'i görenlerdir. Ancak putperestler de, kâfirler de, başka bütün dînlerin mensupları da, şeytana tapanlar da O'nu görmüşlerdir. Ama onlar, sahâbe değildi. Sahâbenin müşterek özelliği "tâbî olmak"tır.

Sahâbe tâbiiyetten sonra ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini Allah'a teslim edenlerdir. Münafıklar ise onlar gibi görünmeye çalışanlardır. Sahâbenin arasına katılan münafıklar da görüntüde tâbî olmuşlardır. Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in söylediklerini tekrar etmişler, el öpmüşlerdir. Ama tâbî olmamışlardır. Tâbî olduklarını iddia etmişlerdir. Ama bu tâbiiyet kabul edilmemiştir ve demişler ki, “Biz de tâbî olduk, biz de mü'min olduk.” Bu konuda Allahû Tealâ buyuruyor ki: “Tâbî olan, mü'min olur. Ama siz mü'min olmadınız. Çünkü kalbinizin içine îmân yazılmadı.” (Hucurât-14)

Şeytanın hilesine dikkatle bakın. Der ki: “Îmân kelimesi, inanmak kökünden gelir. Mü'min, Allah'a inanandır. İnanmayan da kâfirdir.” Oysa ki; bir insanın Allah'a inanması onu mü'min yapamaz. Mutlaka kalbinin içindeki küfür kelimesini Allah'ın alması, kalbin içine îmânı yazması lâzımdır. 7 tane kalp şartı, 7 tane inanç şartı, 3 tane vasıf şartının toplamı, insanı mü'min yapar. O zaman kalbine îmân yazılmış, kalbinde küfür bulunmayan bir insan olursunuz. Çünkü kim Allah'a ulaşmayı dilerse, Allah ona 12 tane ihsan verir. Allah, 12. ihsanda gösterdiği mürşide onu ulaştırır. Tâbî olduğu o gün, o kişiye 7 tane nimet verir. 7 tane nimetin bir tanesi kalpten küfür kelimesini almaktır. Allah bundan sonra, o kalbin içine îmânı yazar (Mucâdele-22). Allahû Tealâ, 12 ihsanla tâbî olduğunuz için kalbinizdeki küfür kelimesini almıştır. Onun yerine îmânı yazmıştır. Allah, kalbe îmânı yazdığı için mü'min olunur.

Öyleyse kalbine yazılı olan îmân kelimesinin sahibi, mü'mindir. Elbette Allah'a inanacak. Elbette O'nun peygamberlerine, kitaplarına, meleklerine, bâsu badel mevt'e, ölmeden önce ruhu Allah'a ulaştırmaya, hayrın Allah'tan şerrin insandan olduğuna, elbette inanacak. İşte "Kur'ân-ı Kerim'in Ruhu" deyince bunları anlatmaya çalışıyoruz.

Tefsir, Kur'ân-ı Kerim'in ruhunu muhtevîdir. Lâfzın ötesine geçer. İnsanlar, Allah'a inanan mü'mindir, inanmayan kâfirdir zannediyorlar. Mü'min olmak için mutlaka nefs tezkiyesi yapmak (Mu'min-40), nefs tezkiyesi yapmak için de 7 tane kalp şartının sahibi olmak gerekir.

Allah, cehennemi insanların ve cinlerin çoğu için yaratmıştır (A'râf-179). Cehennemi insanlarla ve cinlerle mutlak olarak dolduracaktır. Hiç boş yer kalmayacaktır. İnsanların çoğu cehenneme gidecektir. İnsanların %90'ından fazlası size, sizin anlayışınıza göre mü'min olduklarını söyleyeceklerdir. Ama mü'min değillerdir. Şeytan öyle şeyleri diline dolamış ki, öylesine inandırmış ki insanları, insanlar kurtulacaklarına inanıyorlar. "Ben Allah'a inanıyorum. Öyleyse mü'minim ne gerek var namaz kılmaya, oruç tutmaya, zekât vermeye" diyorlar. Allah, bütün mü'minleri cennetime koyacağım, buyurmaktadır (Mu'min-40). Bunun neticesinde, sadece hakikati bilmedikleri için insanlar cehenneme gideceklerdir.

Kıyâmet günü, mü'minleri teşkil eden bir tek fırka hariç, bütün fırkalar şeytana kul oldular (Sebe-20). Sahâbe soruyor:

-Ey Allah'ın Resûl'ü! Kaç fırka?
-73
-Bunun 72 tanesi cehenneme mi gidecek?
-Evet.
-Sadece bir tek fırka mı kurtulacak?
-Evet.
-Ey Allah'ın Resûl'ü! Bunların özellikleri ne?
-Onların da; sizin ve benim gibi, Sıratı Mustakîm'in üzerinde olması.

Ruhunuzu, vechinizi (fizik vücudunuzu), nefsinizi, ve iradenizi Allah'a teslim etmek konusundaki bütün yeminleriniz, yani Allah'ın ahdini yerine getirin. İşte bu Sıratı Mustakîm'dir. Sıratı Mustakîm'in üzerinde olun ki; onun dışındaki bütün fırkalar, Allah'ın yolundan ayırırlar (En'âm-152,153).

Kur'ân-ı Kerim'imizde Allah'a ulaşmayı dileyen insanlar, "âmenû olanlar" olarak isimlendirilir (Hûd-29).

Öyleyse herkes kurtulabilir. Herkesin mutlaka kurtulabileceği inanılmaz derecede kolay bir anahtar vermiş Allahû Tealâ, Kur'ân-ı Kerim'de. Tevrat ve İncil'de de vermiş. Her peygambere indirdiğini, o peygamberin şeriat kitabıyla indirmiş. Son Şeriat Kitabı, Son Peygamber olan Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V)'e verilmiş ve eskilerin aynı. Aynı şeyi söylüyor Allahû Tealâ. “Allah'a ulaşmayı dileyeceksiniz.” diyor.

Allahû Tealâ, bütün sahâbenin cennete gireceğini söylüyor. Hepsi Allah'a ulaşmayı dilemişler. Ruhlarını, vechlerini, nefslerini, iradelerini hepsini Allah'a teslim etmişlerdir.

İşte kendilerine verilen öğütler bunlardı. Allah'a ulaşma dileği, tâbiiyetin arkasından birer birer teslimler... Böyle bir istikamette o kişinin Allah'a ulaşmayı dilemesi, kişinin mutlaka cennete ulaşmasının temelini teşkil eder. Ve cennetler, 7 kat olarak, onun önünde birer birer ulaşılacak merhaleler olacaktır.

Âyetin ruhunda, öğüt verildikleri şeyi unutmak ve fısk vardır. Başta bütün insanlar fısktadır. Tâbî oldukları anda fısk sona erer. Sonra kişi tekrar fıska düşebilir. Tekrar tâbiiyet, bir defa daha fısktan kurtarır. Kişi tekrar fıska düşebilir. Bir defa daha tâbiiyet, tekrar kişiyi fısktan kurtarabilir. Ama bundan sonrası için Allahû Tealâ kalplerine küfür kelimesini tabeder ve artık değiştirmez.

Andolsun ki, Biz, Musa'ya kitap verdik ve ondan sonra ardarda resûller gönderdik. Ve Meryem'in oğlu İsa'ya beyyineler (açık deliller) verdik ve onu Ruh'ûl Kudüs ile destekledik. Öyle ki, nefslerinizin hoşlanmadığı bir şeyle gelen resûle karşı, her defasında kibirlendiniz. Bu sebeple bir kısmını yalanladınız ve bir kısmını da öldürüyorsunuz.

De ki: “Benim ve bana tâbî olanların, basiret üzere (kalp gözüyle basar ederek, Allah'ı görerek) Allah'a davet ettiğimiz yol, işte bu yoldur. Allah'ı tenzih ederim. Ve ben, müşriklerden değilim.”

Bundan sonra eğer seninle tartışırlarsa o zaman onlara de ki: "Ben ve bana tâbi olanlar vechimizi (fizik vücudumuzu) Allah'a teslim ettik. O kitab verilenlere ve ümmîlere: "Siz de vechinizi (fizik vücudunuzu) (Allah'a) teslim ettiniz mi?" de. Eğer teslim ettilerse, o taktirde, hidayete ermişlerdir. Ve eğer yüz çevirirlerse, o zaman sana düşen sadece tebliğdir. Ve Allah, kullarını en iyi görendir.

Araplar: “Biz âmenû olduk.” dediler. (Onlara) de ki: “Siz âmenû olmadınız (Allah'a ulaşmayı dilemediniz). Fakat: “Teslim olduk.” deyin. Kalplerinize (içine) îmân girmedi. Ve eğer Allah'a ve O'nun Resûlü'ne itaat ederseniz (Allah'a ulaşmayı dilerseniz), amellerinizden bir şey eksiltmez. Muhakkak ki Allah, Gafur'dur, Rahîm'dir.”

Allah'a ve ahiret gününe (ölmeden önce Allah'a ulaşmaya) îmân eden bir kavmi, Allah'a ve O'nun Resûl'üne karşı gelenlere muhabbet duyar bulamazsın. Ve onların babaları, oğulları, kardeşleri veya kendi aşiretleri olsa bile. İşte onlar ki, (Allah) onların kalplerinin içine îmânı yazdı. Ve onları, Kendinden bir ruh ile destekledi (orada eğitilmiş olan, devrin imamının ruhu onların başlarının üzerine yerleşir). Ve onları, altından nehirler akan cennetlere dahil edecek. Onlar orada ebediyyen kalacak olanlardır. Allah, onlardan razı oldu. Ve onlar da O'ndan (Allah'tan) razı oldular. İşte onlar, Allah'ın taraftarlarıdır. Gerçekten Allah'ın taraftarları, onlar, felâha erenler değil mi?

Kim seyyiat (şerr, derecat düşürücü ameller) işlerse mislinden daha fazla cezalandırılmaz. Kadınlardan veya erkeklerden kim amilüssalihat (nefsi ıslâh edici ameller, nefs tezkiyesi) yaparsa işte onlar, (îmânı artan) mü'minlerdir. Onlar, cennete konulacak ve hesapsız rızıklandırılacaktır.

Ve andolsun ki; cehennemi, insanların ve cinlerin çoğuna hazırladık (yarattık). Onların kalpleri vardır, onunla fıkıh (idrak) etmezler. Onların gözleri vardır, onunla görmezler. Onların kulakları vardır, onunla işitmezler. Onlar hayvanlar gibidir. Hatta daha çok dalâlettedirler. İşte onlar, onlar gâfillerdir.

Ve andolsun ki iblis, onlar üzerindeki zannını (hedefini) yerine getirdi. Böylece mü'minleri oluşturan bir fırka (Allah'a ulaşmayı dileyenler) hariç, hepsi ona (şeytana) tâbî oldular.

Yetimin malına, o en kuvvetli çağına gelinceye kadar, en güzel şekliyle olmadıkça yaklaşmayın. Ölçü ve tartıyı adaletle yerine getirin. Kimseyi gücünün dışında (bir şey ile) sorumlu tutmayız. Söylediğiniz zaman, yakınınız olsa bile, artık adaletle söyleyin. Allah'ın ahdini yerine getirin (ifa edin). Böylece tezekkür edersiniz diye, (Allah) işte böyle, size onunla vasiyet (emir) etti.

Ve muhakkak ki; bu, Benim mustakîm olan yolumdur. Öyleyse ona tâbî olun. Ve (başka) yollara tâbî olmayın ki; o taktirde sizi, onun yolundan ayırır. İşte böyle size onunla vasiyet etti(emretti). Umulur ki böylece siz takva sahibi olursunuz.

Ve ey kavmim! Buna (tebliğ ettiğim şeylere) karşılık sizden mal olarak (bir şey) istemiyorum. Eğer ücretim (ecrim) varsa ancak Allah'a aittir. Ve ben âmenû olanları (Allah'a ulaşmayı dileyenleri) tardedecek (uzaklaştıracak, kovacak) değilim. Muhakkak ki onlar, Rab'lerine mülâki olacaklar (ulaşacaklar). Ve lâkin ben, sizi cahillik eden bir kavim olarak görüyorum.