A'RÂF-18

Kâlehruc minhâ mez'ûmen medhûrâ(medhûren), le men tebiake minhum leemleenne cehenneme minkum ecmaîn(ecmaîne).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Allahû Tealâ: “Sizin hepinizi cehenneme dolduracağım.” deseydi sanki cehennemin bir kısmı boş kalıyormuş gibi bir anlam çıkabilirdi. Ama: “Sizin hepinizle cehennemi imlâ edeceğim (tamamen dolduracağım).” diyorsa, cehennemde ve cennette hiç boş yer kalmayacak, her ikisi de insanlarla tamamen dolacaktır, demektir.

Allah'a ve şeytana tâbî olanlar olmak üzere iki grup insan vardır. İnsanların hepsi baştan şeytana tâbîlerdir ve hiçbiri de bunun farkında değillerdir.

Nefs tezkiyesi yapmamış olan bir insanın nefsinin kalbi, %100 afetlerle doludur. Şeytan, o afetlerin hepsine tesir etmek gibi bir imkânın sahibidir. Öfke, kin, kıskançlık, haset, iptilâlar, isyan, nefret, düşmanlık gibi nefsin afetlerinin hepsi, Allah neyi emretmişse onu reddeden, neyi yasaklamışsa onu da mutlaka yapmak isteyen bir hüviyettedir. Şeytan onları azdırır, daha çok öyle yapmalarını isteyen bir hüviyete sokar. İblis onlara nasıl daha kötüye gidebilecekleri, herşeyi nasıl berbat edebilecekleri konusunda devamlı taktik verir.

Allah'a ulaşmayı dileyip de, Allah'tan 12 tane ihsan alan, bu ihsanla mürşidine ulaşan ve kalbine bu sebeple îmân yazılan kişi mü'mindir. Bu noktaya kadar insanların dostu şeytandır ve zikretmeyenler şeytanın arkadaşıdır (Zuhruf-36).

Ve kim Rahmân'ın zikrinden yüz çevirirse, şeytanı ona musallat ederiz. Böylece o (şeytan), onun yakın arkadaşı olur.

Bütün insanların beyinleri, hayatları boyunca iblisin felsefesiyle yıkanır. Bunun farkında bile olmayanlar, içlerindeki sesi, şeytanın sesi değil de kendi düşüncelerinin sesi olarak değerlendirirler. İçinizde iki ayrı konuda size yol gösteren, hep iki tane ses duyulur.

Birincisi (sessiz ses), Allah'ın emrettiği şeyi yapmayı, yasak ettiği şeyi yapmamayı öğütler ve kişiyi o tarafa doğru teşvik eder. Bu ses, ruhun sesidir ve Allah'ın emirlerini tebliğ eder. İkinci (sessiz ses) ise Allah'ın emrettiği şeyi yapmamayı, yasak ettiği şeyi yapmayı ister. Bu, şeytanın sesidir ve nefs adına konuşur. Allah'a tamamen ters düşünmeyi ve hem Allah'ın yasak ettiği şeyleri yapmayı sağlamak üzere süslü gösterir, hem de Allah'ın emrettiği şeyleri yapmamak için binbir dereden su getirir, haklı gibi görünen sebepler ortaya koyar.

İnsanlar, eğer Allahû Tealâ'nın yoluna girmezlerse, hayatları boyunca hep şeytandan bu tarzda telkinler alırlar ve onları yerine getirirler. Nefsleri de, şeytan da onları ruha karşı kışkırtıp, devamlı kandırır. Kâinat üzerinde işlenen bütün kötülükler, mutlaka şeytanın teşvikiyle gerçekleştirilmiştir. Şeytan, her alanda bu kâinattaki en büyük düşmanınızdır.

Şu dünyada yaşayacağınız hayat, oranın imtihanıdır. Karşılığında ya kazanırsınız; sonsuza kadar cennette yaşarsınız, ya kaybedersiniz; cehenneme gidersiniz. İblis, kendisi cehenneme gideceği için herkesin oraya gitmesini ister.

Allah'ın ilmiyle nurlanan beyinlere: “Onların beyinleri yıkanıyor.” der. Gerçekten yıkanır. Yıkanmak, temizlenmek demektir. Bütün negatif faktörlerden temizlenerek kalbin yıkanması ve güzele, daha güzele, daha güzele doğru gidiştir. Ama şeytanın pis, çirkef sularıyla yıkanan beyinler için hep aşağı doğru bir iniş, daha kötüye doğru ve cehenneme gidiş söz konusudur.

İblis, tuzağını çok sağlam bir şekilde kurmuş, çok zekî bir mahlûktur. Sonuçta; insanların çok büyük bir kısmı, (%90'dan daha çok) ne yazık ki cehenneme gidecektir. Gitmeyecek olanlar, Allah'ın yolunu takip eden bir azınlıktır. Azınlık, mutlaka Allah'a ulaşmayı dileyenler, yaşarlarsa mutlaka mürşidlerine ulaşacak olanlar, ruhlarını, vechlerini, nefslerini, iradelerini Allah'a teslim edecek olanlar, cennet merdivenlerini yukarıya doğru birer birer çıkacak ve dünya saadetinin şahikasına ulaşacak olanlardır.

İblis, her devirde son derece kurnaz taktiklerle hükmünü yürütür. Şu anda insanlığı düşürdüğü tuzak, Allah'ın mukaddes kitaplarla indirdiği emirleri insanlara unutturmak şeklinde tecelli etmektedir. Dînleri asırlardan beri değişime uğrattığı için aslında Allah'ın bir tek dînini, birçok dînmiş gibi göstermektedir. Bugün yaşayan insanlar, bundan yüzlerce, binlerce sene önce yaşayan insanları hiç görmediler. Birbirini görmeyen nesillerden nesillere, bilgi adım adım değiştirilerek ulaştırılmış ve sonunda bu noktaya gelinmiştir. Artık dünya insanlarının ister musevi, ister hristiyan, ister İslâm kesimi olsun hepsi dînlerini unutmuşlardır. Herkes diğer dînleri kendilerinden farklı olarak mütâlea etmekte, öyle olduğunu zannetmektedir. Ayrıca her dînin içinde bir kısım insanlar başka dînleri, düşman insanlara ait dînler olarak takdim etmektedir. O dînin mensuplarıyla, dünya insanının dostluğunun kurulması yerine, insanlar arasında hâlâ düşmanlık tohumları ekenler vardır.

Sonuç olarak; Allah'ın ilmi, dostluğu; şeytanın ilmi, düşmanlığı emreder.

7/A'RÂF-18

Bismillâhirrahmânirrahîm