ENFÂL-49

İz yekûlul munâfikûne vellezîne fî kulûbihim maradun garrehâulâi dînuhum, ve men yetevekkel alallâhi fe innallâhe azîzun hakîm(hakîmun).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Allah'ı vekil tayin eden, Allah'a tevekkül eden, Allah'a güvenen kişiye Allah mutlaka yardım edecektir, Azîz ve Hakîm esmasıyla. Azîz, herşeyden üstün, herşeyden kuvvetli; Hakîm de, hüküm sahibi, hikmetin sahibi, aynı zamanda da duruma hakim olan demektir.

Burada bahsi geçen iki grup insandan münafıklar, sahâbenin içindedir. Onlar da Peygamber Efendimiz (S.A.V)'e, tâbî olur görünmüşler, diz çökmüşler, el öpmüşler, “Lâ ilâhe illallâh muhammeden resûlullâh” demişler, ama ne yazık ki sahâbe gibi mü'min olamamışlardır. Çünkü Allahû Tealâ tarafından seçilmemişlerdir. Daha başta kalplerindeki durum, Allah'tan yana olmadığı için, Allah'a ulaşmayı dilememişler, Allah'tan 12 tane ihsan almadan, Peygamber Efendimiz (S.A.V)'e tâbî olmuşlardır. Üzerlerinde hiçbir tesiri olmayan, görünüşte bir tâbiiyettir bu.

Kalplerinde hastalık bulunanlar ise sahâbeyi o kadar az görüyorlar ki: “Biz bunları mutlaka yeneriz. Bu zavallı insanlar bir acayip dîne tâbî olmuşlar, o dîn onları aldatmış, şimdi hepsini öldüreceğiz.” diye düşünüyorlar. Ama onların bu düşünceleri geçerli değil ve kim Allah'a tevekkül ederse, o taktirde yenecek olan Allah'tır. Allah muhakkak ki Azîz'dir, en üstün, en kuvvetli olandır ve Hakîm'dir. Hem duruma hakim olandır hem de hikmet sahibidir. İşte Allah'ın gâlip geleceği bir ortamda, çokluğu teşkil eden grup, adeta acıyorlar sahâbeye.

Bu âyette, Allahû Tealâ'nın "tevekkül" muhtevası önemlidir. O insanlar gerçekten en kuvvetliler değillerdir. Ama en kuvvetli olan Allah, en büyük ordulara gâlip gelecek olan Allah onlarla beraber ise o zaman onlar da Allah kendileri ile beraber olduğu için en kuvvetli hüviyetine giriyorlar. İşte burada Allah'ın, Azîz ve Hakîm olduğu ve tevekkül edenlerden yana olduğu ifade buyruluyor.