TEVBE-30

Ve kâletil yahûdu uzeyrunibnullâhi ve kâletin nasârel mesîhubnullâh(mesîhubnullâhi) zâlike kavluhum bi efvâhihim yudâhiûne kavlellezîne keferû min kabl(kablu) kâtelehumullâh(kâtelehumullâhu) ennâ yu'fekûn(yu'fekûne).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Hanif dîn, tek Allah'a dayalıdır. Tek bir Allah vardır. Başka Allah, Allah'ın oğlu veya bir benzeri yoktur. Hanif dînin;

1. Birinci faktörü, tek Allah'a inanmaktır. Yani VAHDET.
2. İkinci faktörü, Allah yolundaki insanların oluşturduğu tek bir cemaat, yani TEVHİD.
3. Üçüncü faktörü, ruhen, vechen, nefsen ve iradî yapı olarak Allah'a teslim olmaktır.

Bir kısım insanlar, “Melekler Allah'ın kızlarıdır”, bir kısım insanlar “Hz. İsa Allah'ın oğludur”, bir kısım insanlar “Hz. Üzeyir Allah'ın oğludur” diyorlar. Bunların hepsi şirktir. Yanlış bir davranış biçimidir. Allah tektir. Doğruyu her zaman sadece Allah söyler. Doğru olan, tek Allah'a inanmaktır, Allah'a teslim olmaktır, herkesin Sıratı Mustakîm üzerinde olduğu bir toplum yapısını vücuda getirebilmektir.

Kur'ân-ı Kerim'de Allahû Tealâ şöyle buyuruyor:

Biz İsa'ya dedik ki: “Ey İsa! Sen, Allah'ın oğlu olduğunu söylüyormuşsun, doğru mu?” Hz. İsa cevap veriyor: “Ey Allah'ım! Sen, benim bunu söylemediğimi benden daha iyi bilirsin. Ben onlara dedim ki; Allah, benim de Allah'ımdır sizin de Allah'ınızdır. Tek bir Allah var, Allah'ın oğlu yoktur.”

İşte Allah, bunu Allah'ın hedeflerinden dönme olarak değerlendiriyor. Zamanımızda hristiyan toplumlar, “Baba Allah, Oğul Allah ve Ruh'ûl Kudüs diye üç tane Allah vardır.” diyorlar, buna inanıyorlar. Peygamber Efendimiz (S.A.V) zamanında yahudilerin bir kısmı Hz. Üzeyir'in, Allah'ın oğlu olduğuna inanıyorlardı. Allahû Tealâ, her ikisinin de yanlış olduğunu söylüyor, “Nasıl da döndürülüyorlar” diye bir ifade kullanıyor.

Peygamber Efendimiz (S.A.V), Hz. İsa'dan 600 yıl sonra yaşamıştır.

Bu zaman devresinde Hz. Musa'dan itibaren insanlar, Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in çağına gelinceye kadar hep tâbiiyetlerini devam ettirmişlerdir. Ne yazık ki bunlar yahudi toplumu içinde küçük bir azınlıktır. Hz. İsa'dan sonra da bir kısım insanlar, Hz. İsa'nın söylediklerinin aynısını hayatlarına esas ittihaz etmişler ve nesiller boyunca tâbiiyet devam etmiştir. Onlar, İslâm'ın aynısını yaşayan insanlardır ama onların dışındakiler ne kendi dînlerini ne de İslâm'ı yaşıyorlar. Zaten Hz. Musa'nın, Hz. İsa'nın zamanındaki dîn ile Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in zamanındaki dîn, aynı dîndir. Bunların üçü de Hz. İbrâhîm'in hanif dînidir ve bu dînde, insanların Allah'ın oğlu olduğuna inanmak olgusu yoktur. Bu, konuya negatif bir çerçeve çizmektedir. Ve Allahû Tealâ, bu tarzdaki insanları reddediyor. Onları, kendileriyle savaş yapılabilecek insanlar olarak görüyor.

İşte bugün tasavvufu yaşayanlar, Allah'a ulaşmayı dileyip de Allah'a ulaşmak istikametinde harekete geçenlerin hepsi bu esasların sahipleridir. 14 asır evvel Allahû Tealâ, Kur'ân-ı Kerim'i indirdi ve o günden bugüne değişmemiş olan tek kitap, Kur'ân-ı Kerim'dir. Ve Allah, Peygamber Efendimiz (S.A.V)'e Kur'ân-ı Kerim'de açık ve kesin bir şekilde diyor ki: “Sen, Hz. İbrâhîm'in hanif dînindensin. Kendini hanif olarak dîne doğrult (Rûm-30). O hanif dîni ki, Allah insanları hanif fıtratıyla yaratmıştır ve Allah ne dînini değiştirir ne de insanın fıtratını değiştirir.”

Artık hanif olarak kendini (vechini) dîn için ikame et, Allah'ın hanif fıtratıyla ki; Allah, insanları onun üzerine (hanif fıtratıyla) yaratmıştır. Allah'ın yaratmasında değişme olmaz. Kayyum olan (kaim olacak, ezelden ebede kadar yaşayacak) dîn budur. Fakat insanların çoğu bilmez.

Allah, insanları sadece hanif dînini yaşayabilecek olan bir fıtratla yaratmıştır. Hanif fıtratıyla yaşayan insanlar, bu dîni yaşayabilsinler diye dîn olarak, kâinatın dîni olan hanif dînini yaratmıştır. Bütün insanlar hanif fıtratına göre, bir tek dîni yaşayabilecek özellikte yaratılmışlardır. O da hanîf dînidir. Yani Arapça olarak İslâm dînidir. Mânâ olarak Allah'a teslim olma dînidir; Allah'a ruhu, fizik vücudu, nefsi ve iradeyi Allah'a teslim etme dînidir.