YÛNUS-44

İnnallâhe lâ yazlimun nâse şey'en ve lâkinnen nâse enfusehum yazlimûn(yazlimûne).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Allah ile insanlar arasındaki ilişkide, Allahû Tealâ'nın insanlara zulmetmediği, insanların kendi nefslerine zulmettikleri bir vakıadır. Allahû Tealâ'nın insanlara zulmetmesi hiçbir şekilde mümkün değildir. Yani Allah'ın yaptığı kader unsuru olan hiçbir olay, bir insanın derecat kaybetmesine sebebiyet veremez.

Eğer bir insan bir başkasına zulmetmişse, bir irade bir başka iradeye zarar vermiştir. Zulüm yapan kişi zulmettiği için derecat kaybetmiştir ama zulmettiği kişi bu sebeple derecat kazanmıştır. Zalim; zulmeden, derecat kaybedendir. Mazlum; zulüm gören, zulmedenin kaybettiği derecatı kazanandır. Zulüm olması için haksız bir davranışın var olması lâzımdır. Allahû Tealâ'dan hiç kimseye haksız bir davranış ulaşması mümkün değildir.

Bir insan bir başkasına zulmettiği taktirde derecat kaybeder. Bu, kendisine de zulmettiği mânâsına gelir. İster Allah'a ait olan bir ibadeti yerine getirmesin, ister Allah'ın yasak ettiği bir fiili işlesin, ister bir başkasına zulmetsin, kendisine zulmetmiştir. Bir insanın kendisine zulmetmesi, derecat kaybetmesiyle anlaşılır. Ama her kim zulme uğrarsa o kişi derecat kazanır, kaybetmez.

Sonuç olarak Allah, kullarının hiçbirisine zulmetmez. Ama insanlar kendi nefslerine zulmederler.